Mooie plaatjes

Voorgeschiedenis Van jongs af aan heb ik gefotografeerd. Ik begon met een fototoestel waarbij je het onderwerp via lensjes aan de boven en de achterkant kon bekijken. Het werkte met een filmrolletje dat je in het pikkedonker uit zijn verpakking moest halen en in de camera stoppen. Je maakt er fotonegatieven van 4 bij 4 cm mee. De fotohandelaar haalde het rolletje er uit in zijn donkere kamer (doca), ontwikkelde de negatiefrol en drukte daarna de foto’s af. Mijn eerste foto’s zijn in Artis genomen. Vanaf dat moment wist ik wat een Capibara was hetgeen ik graag inbracht bij woordspelletjes tot ongeloof van mijn familie en vriendjes. Met een rolletje kon je denk ik 12 opnames maken. Het tweede rolletje werd geschoten tijdens een vaarvakantie met een kamp voor kinderen van Shell-employees. Ik herinner mij een opname van de ‘hoofdtoren’ aan de havenkant in Hoorn. Ik maakte met die camera alleen nog maar zwart-wit foto’s die ik op een gegeven moment zelf ontwikkelde in mijn doca. Het idee om een eigen donkere kamer te hebben en mijn eigen foto’s te ontwikkelen kwam doordat ik bij Lex, een schoolvriend, thuis zag dat zijn vader van een grote inloopkast een doca had gemaakt. Zijn vader was ingenieur en die had zelfs zijn eigen vergrotingsapparaat gemaakt van gekochte lenzen, maar verder van multiplex. Ik heb eerst nog een boekje gekocht hoe zelf een vergrotingstoestel te maken, maar kocht bij nader inzien toch maar een goedkoop Oost-Duits vergrotingstoestel. Ik had echter geen grote inloopkast, maar wel een vierkante vaste kast van 80x80 cm waarvan ik het plafond uitzaagde en mij zo toegang verschafte tot de ruimte boven mijn kast, de naastgelegen kast van mijn ouders en nog wat tussenruimte naast beide kasten. Daar zette ik de ontwikkelingsbakken en het vergrotingstoestel en via een trapje kon ik boven in mijn deel op een plank zitten. Ik heb daar heel wat uren doorgebracht en maar tellen tijdens het belichten en ontwikkelen van de foto’s. Ook allemaal met zo goedkoop mogelijk fotopapier uit Leipzig. Mijn ‘tante Berta’, eigenlijk een achternicht, had vroeger ook zelf foto’s ontwikkeld en vond het wel een idee om mij als (alleen wat dit betreft) gelijkgestemde haar oude geavanceerde platencamera met zelfs een separate zelfontspanner te geven. Die platen van 14 x 9 cm zijn van glas en die moesten in een metalen verpakking worden bewaard tot gebruik. Ik heb daarvoor bij een fotozaak op de Ringdijk in Amsterdam (Olsthoorn?) een aantal glasplaten laten bedekken met een lichtgevoelige laag. Dat kon toen nog. Ik heb er op het gymnasium nog een gelukt negatief mee gemaakt. Geen idee waar die gebleven is. Hij is nooit als foto afgedrukt en het toestel staat nog te pronken in onze kast. Eind middelbare school kon ik als bezoldigd krantenbezorger een tweede hands Asahi Pentax kleinbeeld spiegelreflexcamera kopen op de Nieuwendijk met achterlating van mijn eerste camera (nog steeds spijt van). Het beeld werd geprojecteerd op een matglas aan de bovenkant van de camera. Om het te zien moest je rondom wandjes open laten klappen. Ik heb daar heel wat foto’s mee gemaakt totdat ik op mijn 24ste of zo een Minolta spiegelreflexcamera kon kopen op een veiling van de bank van lening (ook wel lommert genaamd) waar mijn veel oudere neef Henk werkte als taxateur. De batterij hiervan vestigde een levensduurrecord van enige jaren, zeker in vergelijking met degene die er daarna in zat. Ik had mijn doca inmiddels aan de wilgen gehangen en maakte alleen nog maar dia’s waarvan ik sporadisch een kleurenafdruk maakte bij een vriend. Daar moest je alleen maar proefstrookjes maken en tellen omdat alles zich in een donkere rol afspeelde. Dat vond ik weinig interessant. Daarna is het eigenlijk vooral inactiviteit totdat de digitale fotografie zich aandiende. Sinds die tijd is het los. Ik zal je niet vermoeien met de diverse types camera die ik sinds die tijd heb gekocht, maar laat alleen wat plaatjes zien die daar het gevolg van zijn. Ik heb ze in het AMC wel eens geexposeerd als ‘kiekjes van Kees’ en dat zijn het ook.

Wanneer je geen zin hebt in nostalgisch gezwets kun je snel naar beneden via de knop

photographs